رئیس اسبق انجمن مطالعات برنامه درسی ایران:
انجمن برنامه درسی، انجمنی موفق در میان انجمن‌های حوزه علوم انسانی است
رئیس اسبق انجمن مطالعات برنامه درسی ایران گفت: انجمن مطالعات برنامه درسی ایران یکی از انجمن‌های موفق در حوزه علوم انسانی بوده و این را مدیون همکاری و مشارکت همه اعضای انجمن می‌دانم.
دکتر مجید علی عسگری در گفت‌وگو با انجمن مطالعات برنامه درسی ایران در خصوص « نقد مسیر انجمن از ابتدا تاکنون و مسیر پیش روی انجمن» اظهار کرد: انجمن مطالعات برنامه درسی ایران در حیات ۲۰ ساله خود فراز و نشیب‌های زیادی داشته که در موقعیت‌های مختلف گاهی بالا و گاهی پایین بوده و این برای یک انجمن حوزه علوم انسانی طبیعی است؛ البته انجمن مطالعات برنامه درسی یکی از انجمن‌های موفق در حوزه علوم انسانی بوده و این را مدیون همکاری و مشارکت همه اعضای انجمن می‌دانم. طبیعتاً انجمن در این ۲۰ سال فعالیت‌های مثبتی را انجام داده که البته من قصد ندارم خیلی به آن‌ها بپردازم بلکه بیشتر سعی دارم به نقاط ضعف و فعالیت‌هایی که باید انجام شود اشاره کنم.
وی ادامه داد: یکی از نقاط ضعف انجمن مطالعات برنامه درسی مانند بقیه انجمن‌های حوزه علوم انسانی در واقع یک نوع کسب درآمد است و اینکه بتواند هزینه‌های خودش را جبران کند. به یاد دارم که در سال‌های اولیه، کمیسیون انجمن‌های وزارت علوم حمایت‌هایی را از انجمن‌های علمی داشت و اکنون به نظر می‌آید این حمایت‌ها انجام نمی‌شود. در خصوص محل انجمن، ما در گذشته و در کمیسیون انجمن‌‌ها در خیابان شهید عضدی اتاقی را داشتیم که فکر می کنم به خاطر هزینه و اجاره آن، کنار گذاشته شد و اکنون انجمن در سازمان پژوهش‌های برنامه درسی وزارت آموزش و پرورش مستقر است. این مورد هم یکی از نقاط ضعف مهم انجمن مطالعات برنامه درسی می‌تواند محسوب شود.
علی‌عسگری تصریح کرد: مهمترین نقطه ضعف انجمن اگر بخواهیم باز هم اشاره کنیم، عدم مشارکت همه اعضای انجمن و متخصصین امر برنامه درسی از جمله دانشجویان و همین‌طور اطلاع‌رسانی کم است. همه اعضایی که کارشناسی ارشد و دکتری برنامه درسی دارند باید این را به عنوان دین خودشان نسبت به انجمن حساب کنند و در فعالیت‌ها مشارکت کنند. از مهمترین کاری که اعضا می‌توانند بکنند، پرداخت حق عضویت است و اینکه انجمن بتواند برنامه مناسبی را برای عضوگیری اعضا اجرا کند. طبیعتاً کسی که عضو انجمن می‌شود توقعاتی را هم از انجمن دارد که بتواند در برنامه های مختلف با پرداخت هزینه کمی شرکت کند از جمله همایش‌های سالانه و کارگاه های آموزشی انجمن و خیلی از فعالیت‌های دیگری که انجمن می‌تواند برای خودش در نظر بگیرد.
رئیس اسبق انجمن مطالعات برنامه درسی ایران عنوان کرد: یکی دیگر از نقاط ضعف انجمن ما قائم به فرد بودن انجمن است یعنی همه کارها بر عهده مدیر انجمن یا رئیس هیئت مدیره می‌باشد و مشارکت جمعی در این زمینه خیلی کم می‌باشد. من خواهش می‌کنم که دوستان فارغ التحصیل و همین‌طور دانشجویان ارشد و دکتری برنامه درسی مشارکت بیشتری در فعالیت‌ها داشته باشند و بتوانند سهم خودشان را نسبت به رشته تخصصی خودشان انجام دهند. انجمن هم باید برنامه هایی را تدارک ببیند تا بتواند از مشارکت همه اعضا استفاده کند. بنابراین، یکی از مشکلات بزرگ انجمن نداشتن تعداد اعضای وابسته و پیوسته است که این هم نیاز به برنامه‌ریزی مناسب دارد.
وی بیان کرد: اگر بخواهیم یکی از فعالیت‌های انجمن که سالیان سال به آن پرداخته شده را نام ببریم، مسئله سازمان نظام علوم تربیتی و برنامه درسی است که ما متاسفانه نتوانستیم برای آن راهکاری پیدا کنیم. به هرحال مانند سازمان نظام روانشناسی و مشاوره که به رسمیت شناخته شده و جایگاهی را در رابطه با اعطای مدرک دارد، انجمن برنامه درسی هم باید بتواند این مرجعیت را داشته باشد و با افتتاح سازمان نظام علوم تربیتی و برنامه درسی این قسمت از کار را انجام دهد. یعنی بتواند مدرکی را برای متخصصان مشاوره در رشته های علوم تربیتی و برنامه های درسی اعطا کند. اکنون این قسمت از کار جایگاه خاصی ندارد و معمولا می بینیم که همان کسانی که مدرک یا گواهی کار در رشته‌های مشاوره را دارند به برنامه های درسی هم می‌پردازند که این کار اصولی نیست.
علی‌عسگری افزود: طبیعتاً برای اینکه سازمان نظام علوم تربیتی و مشاوره به رسمیت شناخته شود باید اقدامات زیاد انجام داد، رایزنی هایی باید با سازمان روانشناسی و مشاوره و همین‌طور نهادهای دولتی ذی‌ربط از جمله آموزش و پرورش و وزارت علوم، مجلس شورای اسلامی و… صورت بگیرد و این مسئله را باید در اولویت اصلی برنامه‌های انجمن قرار دهیم.
وی در خصوص سه هدف استراتژیک انجمن (مرجعیت علمی، اشتغال پذیری دانشجویان و پاسخگویی اجتماعی) بیان کرد: سازمان نظام علوم تربیتی می‌تواند در این خصوص گام بردارد. انجمن باید شروع به ارائه مدارکی برای این کار کند تا مرجعیت علمی حفظ شود و به وجود آید. برای این کار ما باید برنامه ریزی کنیم و کارگاه های آموزشی‌ای را به این امر اختصاص دهیم و مدرکی را به شرکت‌کنندگان این دوره ها ارائه دهیم. به عنوان مثال، سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ۶۰۰ ساعت کار را ملاک عمل قرار می‌دهد؛ یعنی فردی که ۶۰۰ ساعت مشاوره داشته باشد و در کارگاه های آموزشی شرکت کرده باشد می‌تواند این مدارک را بگیرد.
علی‌عسگری گفت: داشتن یک دبیرخانه فعال و قوی که بتواند ارتباطاتش را با مخاطبین خودش که دانشجویان ارشد و دکتری هستند و همین‌طور فارغ‌التحصیلان حفظ کند، نیز بسیار مهم است. به هرحال اکنون ما با یکی یا دو پرسنل نمی‌توانیم سازمان نظام علوم تربیتی و برنامه درسی را شکل دهیم، باید قوی‌تر و هدایت شود. به هرحال انجمن برنامه درسی در بین انجمن‌های علمی علوم تربیتی جایگاه ویژه‌ای دارد و من غیر از یک یا دو انجمن فعال دیگر، انجمنی در این زمینه نمی‌بینم و این کار نیاز به یک دبیرخانه فعال و قوی برای هدایت کارها و برنامه‌ها دارد.
وی خاطرنشان کرد: در رابطه با برنامه‌های پیش رو، عضویت دانشگاه‌هایی به عنوان اعضای پیوسته یا وابسته که رشته تخصصی برنامه درسی را دارند می‌تواند کار مفیدی باشد. به این معنا که با آن‌ها قراردادهایی را ببندیم که هم این‌ها عضو انجمن شوند و هم اینکه دانشجویان خودشان را به انجمن برای عضویت در این نهاد علمی و غیرانتفاعی معرفی کنند. همچنین یکی دیگر از برنامه‌های پیش رو، توجه بیشتر به گروه‌های دارای علایق ویژه یا سیگ‌هاست که می‌توان برنامه‌هایی را در همایش‌های سالانه بر عهده این گروه‌ها گذاشت و اعضای این گروپ‌‌ها نیز معرفی شوند.
