پیام تسلیت انجمن مطالعات برنامه درسی ایران در پی درگذشت دکتر حسن شعبانی
انجمن مطالعات برنامه درسی ایران درگذشت دکتر حسن شعبانی گیل چالان، این استاد برجسته و بزرگ و این معلم خوش‌خلق و توانمند را به خانواده عزیز ایشان، فعالان عرضه تعلیم و تربیت و جامعه فرهیخته فرهنگی و دانشگاهی کشور تسلیت عرض می‌نماید.
به گزارش انجمن مطالعات برنامه درسی ایران؛ دکتر حسن شعبانی گیل چالان تحصیلات خود را در رشته علوم تربیتی در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد ادامه و دکتری خود را در رشته برنامه درسی از دانشگاه تربیت مدرس دریافت نمود. وی در سراسر فعالیت‌های معلمی و دانشگاهی خود، اولویت را به نقش معلم و مربی بودن می‌داد و در کنار چاپ کتاب‌های بسیار ارزشمند در حوزه مهارت‌ها و فنون تدریس و مقالات علمی متعدد، به پرورش خیل عظیمی از دانشجویان در تمام مقاطع کارشناسی، ارشد و دکتری در کشور همت گماشت.
ایشان پس از سال‌ها تلاش و کوشش در مسئولیت‌های اجرایی و علمی در دانشگاه علامه طباطبایی و نائل آمدن به بازنشستگی، در کنار فعالیت‌های خود به عنوان یک اندیشمند و به عنوان حامی انجمن مطالعات برنامه درسی ایران، همکاری خود را به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر ادامه داده و بیش از یک دهه در این دانشگاه نیز به پرورش دانشجویان تحصیلات تکمیلی ارشد و دکتری همت گماردند. وی به عنوان یک معلم موفق و دارای علاقه وافر به تدریس و آموزش در طول بیش از ۵ دهه عمر ثمربخش خود به پرورش معلمان و دانشجویان سراسر کشور در دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر، مراکز تربیت معلم و کارگاه‌ها و جلسات متعدد در اقصی نقاط دور و نزدیک کشور پرداخت.
ایشان از اساتید خوش‌خلق، موفق و عاشق کار خودشان بودند، از تدریس لذت می‌بردند و بدون تردید بسیاری از اساتید و معلمان و دانشجویان کشور به صورت مستقیم و یا از طریق کتب ایشان به صورت غیر مستقیم دانشجوی ایشان محسوب می‌شدند.
بخشی از آثار و کتاب‌های دکتر حسن شعبانی گیل چالان شامل کتاب روش تدریس پیشرفته (آموزش مهارت‌ها و راهبردهای تفکر)، مهارت‌های آموزشی: روش‌ها و فنون تدریس و کتاب مهارت‌های آموزشی و پرورشی (روش‌ها و فنون تدریس) جلد اول و دوم می‌باشد.
دکتر شعبانی معتقد بودند یک دانشجوی ساعی باید با جدیت و همواره به دنبال یادگیری باشد و به صورت مداوم توانایی‌های خودش را افزایش دهد. ایشان هیچ‌وقت از یادگیری دست نمی‌کشیدند و درس‌هایی را تدریس می‌کردند که خود به آن درس‌ها علاقه داشتند و توانایی زیادی در زمینه انتقال مطالب و مفاهیم آن دروس در خود احساس می‌کردند. در زمینه روش‌های جدید و نوین تدریس مطالعه می‌کردند و معتقد بودند یک معلم موفق هیچ‌وقت احساس نمی‌کند که زمان یادگیری به پایان رسیده است.
ایشان سعی می‌کرد شاگرد خودش را به خوبی بشناسد و مطالب را به گونه‌ای ارائه کند که برای ایشان مفید باشد. بدون تعارف و صراحتاً باور داشت که دانشجوی ساعی می‌تواند در هر جنبه‌ای تغییرات مثبت ایجاد کند و به جای مقصر دانستن عوامل بیرونی تلاش کند روی خودش کار کند و قوی‌تر و بهتر شود. در رابطه با محدودیت‌ها و نشدن‌ها در کلاس حرف نمی‌زد و به شاگردان خودش امکانات فراوان موجود در جهان و توانایی‌های انسان و قدرت ذهن بشر را یادآوری و این روحیه را ایجاد می‌کرد که انسان از پس انجام هر کاری بر می‌آید.
هنوز روحیه بانشاط و اخلاق خوب و فضای بانشاط تدریس که از ویژگی‌های روحیه خوب این معلم بزرگ بود، در ذهن بسیاری از دانشجویان کلاس ایشان تداعی می‌شود و جمله پرتکرار و دلنشین ایشان به دانشجویان‌شان و زمانی که آنان را خطاب می‌داد با لحنی شیرین و پدرانه می‌گفت: ” ببین عزیز من …” و بعد راهنمایی‌های خود را ادامه می‌داد.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد…
