این است که نخستین مقاله پرکتیکال در واقع دو ویراست کاملاً متفاوت دارد! یک ویراست که در سال ۱۹۶۹ در کنفرانس سالانه انجمن تحقیقات تربیتی آمریکا ارائه و در مجله School Review به چاپ رسید، و غالباً همگان همان را به عنوان متن پرکتیکال یک می‌شناسند، و دیگری متنی که به فاصله حداکثر یک سال و در سال ۱۹۷۰ در مجله National Education Association و مرکز وابسته به آن موسوم به Center for the Study of Education (CSI) به چاپ رسید. این که دو ویرایش از مباحث پایه پرکتیکال توسط شواب تدارک دیده شده است، نشان از آن دارد که او خود بر نارسا بودن ویرایش نخست اذعان داشته است. درخواست مرکز یاد شده برای چاپ مقاله را فرصتی مغتنم دانسته، برای این که تلاشی مجدد در جهت قابل فهم‌تر کردن مباحث خود به عمل آورد. این که در این فاصله چه نوع بازخورد‌هائی و از ناحیه چه کسانی به شواب رسیده است که او را برای انجام تلاشی دوباره متقاعد کرده است برای بنده شناخته شده نیست. شاید اساساً او خود به صرافت افتاده است که مفاهیم اساسی و ذاتاً دیرباب پرکتیکال یک را بازشکافی کند. به هر حال، هر انگیزه‌ای سبب این اقدام شده است به کنار، اقدام به عمل آمده توسط او را باید ستود. چون به گمان من وبراست دوم متنی است بسیار روان‌تر، قابل فهم‌تر و خواندنی‌تر. چون نخستین بخش سریال پرکتیکال است و طبعاً دربچه ورود تازه‌واردان به این عالم، طبیعتاً برای تصمیم به ادامه راه یا احیاناً ترک این عالم از سر استیصال، بسیار کارساز است و شانس شکل‌گیری اراده معطوف به ادامه را، چون همراه با لذت بیشتر است، افزون می‌سازد.
در این ویراست گره از بسیاری از مقوله‌ها که در وبراست نخست به اجمال برگزار شده است گشوده می‌شود. این گشایش در مورد نگارنده این سطور، به ویژه در ارتباط با مفهوم راهبردی “شبه عملی” بسیار خوش‌آیند بود. در ویراست جدید بر خلاف ویراست نخست که این مفهوم فقط مورد اشاره قرار گرفته و هیچ توضیحی به همراه ندارد، در بخشی مستقل و در قالب چند صفحه توضیح داده شده است تا بر خواننده روشن شود، اولاً با چه مفهوم جالبی در گقتمان پرکتیکال روبروست و ثانیاً، این که اتفاقاً فهم آن چندان دشوار هم نیست. لذا، نپرداختن به آن در ویراست نخست را می‌توان به حساب یک غفلت نگارشی یا محاسبه نادرست از نیاز مخاطب به توضیح گذاشت. فراتر از این، در ویراست دوم اساساً خواننده با ساختار متفاوتی مواجه می‌شود که با ویراست نخست به کلی تفاوت دارد. البته در بخش عمده‌ای، مطالب و محتوا همان هستند که در ویراست نخست به چشم می‌خورند. لیکن، در این موارد نیز از تیتر‌های متفاوت و بسیار روشنگرانه‌تر سود جسته شده است که خواننده احساس می‌کند انتخاب تیتر‌ها در ویراست نخست واقعاً بجا و سنجیده نبود‌ه‌اند.
غرض نخست از نگارش این یادداشت، انعکاس هیجانی است که از یافتن ویراست دوم به نگارنده دست داد. در پی این توضیحات، البته امیدوارم ویراست دوم پرکتیکال یک از محجوریت خارج شود تا دروازه ورود به پرکتیکال از جذابیت و کشش بیشتری برخوردار گردد. بالاخره این یادداشت روشن می‌سازد که شواب می‌توانسته به کیفیتی از نگارش دست یابد که لذت ناشی از فهم بیشتری را به همراه داشته باشد، و چه بسا در این راه در حدی که باید بذل مساعی ننموده است.
دریافت این مقاله در لینک زیر:
http://www.4shared.com/document/HLOQCWQ5/longer_version_of_Practical_1.html
دوشنبه, دی ۰۳, ۱۴۰۳