یکی از جلوه های توسعه کاربرد فناوری اطلاعات در برنامه درسی مدارس متوسطه گرایش به راه اندازی «مدارس هوشمند» است. این مفهوم که از چند سال پیش وارد نظام آموزش و پرورش کشورمان شده است، اشاره به مدرسه ای دارد که با به کارگیری فناوری اطلاعات تلاش می کند برنامه درسی را متناسب با توان، نیاز و استعداد های یاد گیرندگان منعطف سازد. به عبارت دیگر مدرسه هوشمند به مدرسه ای گفته می شود که با تهیه محتوای چندرسانه ای و ابر رسانه ای، طراحی فعالیت ها و شیوه های ارزشیابی متنوع سعی می کند به نیازهای یادگیرندگان به طور متنوع پاسخ دهد. در این گونه مدارس عمده ارتباط بین والدین با مدرسه، دانش آموزان با یکدیگر و با معلم از طریق مکانیزم های آن لاین انجام می شود. توسعه چنین مدارسی را باید به صورت پیوستاری در نظر گرفت که با اقداماتی نظیر؛ تهیه محتوای چندرسانه ای و تجهیز مدارس به رایانه و آشنایی معلمان با این سیستم شروع و تا گسترش ارتباط های آن لاین بین دانش آموزان و معلم، والدین و مدارس ادامه می یابد. بنابراین توسعه مدارس هوشمند را می توان دارای مراحلی دانست که اولین مرحله آن تجهیز مدارس به رایانه و دسترسی به محتواهای معتبر چندرسانه ای است و مراحل بعدی تا تلفیق کامل فناوری با برنامه درسی تداوم دارد.
در ایران توسعه مدارس هوشمند با همت و تلاش پیشگامانی همچون مهندس ذوقی پور از چند سال پیش شروع شد و امروزه در برخی از استان ها مانند؛ تهران، اراک، یزد، اصفهان، تبریزو همدان نمونه هایی از این مدارس راه اندازی شده است. لیکن در این مدارس غالبا بر تجهیز رایانه ای و تولید چندرسانه ای تاکید می شود و می توان گفت هنوز با مفهوم مدارس واقعی هوشمند فاصله وجود دارد.