جایگاه معلم و صلاحیت های آن در برنامه های درسی تربیت بدنی مدارس

سال پنجم، شماره سی و سوم


 
مقدمه
در دنیای پیچیده امروز هیچ کس بی­نیاز از تعلیم و تربیت نیست و تعلیم و تربیت موثر در سایه وجود فضا و تجهیزات آموزشی، کتاب و وسایل کمک آموزشی، شرایط و موقعیت محیطی و اجتماعی، تبار اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خانواده آمادگی های زیستی، ذهنی و روانی متربی و ویژگی ها و مهارت های مربیان حاصل می­شود. بدون این‌که بخواهیم سهم موثر دیگر عوامل تربیت را نادیده بگیریم، باید اذعان کنیم اصلی­ترین مسئولیت در شکل گیری و شکوفایی نقش شخصیت کودکان و نوجوانان متوجه مربیان به مثابه مطلوب­ترین الگوهای رفتاری است.
بی­تردید اولین گام برای موفقیت در حرفه معلمی ایمان به رسالت معلمی و عشق به فراگیران است، زیرا تا علاقمند نباشیم قادر به برقراری ارتباط سالم با فراگیران نخواهیم بود و تأثیر مطلوبی بر آن‌ها نخواهیم گذاشت. علاوه بر آن آگاهی معلم از اصول و روش های تعلیم و تربیت و آشنایی با مبانی روانشناسی تربیتی و روش های تدریس عامل­هایی هستند که سبب موفقیت او می­گردد (محلوجی زاده مهابادی، ۱۳۸۰).برنامه­های آموزشی هر کشور دارای اهداف مشخص و متعددی است که برای دست­یابی به آن‌ها باید برنامه ریزی های دقیقی انجام داد و سپس آن‌ها را به مرحله اجرا گذاشت. در مرحله اجرا مهم ترین عامل، مجریان برنامه­ها یعنی معلمان هستند که تربیت حرفه­ای آن‌ها نیازمند وقت و مداومت زیادی است.
معلمین از مهم ترین عوامل تاثیرگذار در اجرای برنامه­های آموزشی هستند. شناخت دانش و آگاهی آن‌ها در بعد مهارت های آموزشی، انسانی، ادراکی، شخصیتی، علمی بایستی در اولویت قرار گیرد. ضرورت بررسی صلاحیت های معلمی که منظور از صلاحیت های معلمی، مجموعه شناخت ها، گرایش ها و مهارت هایی است که معلم با کسب آن‌ها می­تواند در جریان تعلیم و تربیت به پرورش جسمی، عقلی، عاطفی، اجتماعی و معنوی فراگیران کمک کند» (ملکی،۱۳۷۶).
تربیت بدنی یکی از رشته های مهم علمی است که در ساختار نظام آموزشی بسیاری از کشورها به ویژه کشور ما دارای اهداف و ماموریت مشخصی است. ورزش در مدارس آثار و پیامد های تربیتی، اجتماعی، زیستی، سلامتی، فرهنگی و … دارد و در یک جمع بندی کوتاه می توان گفت که ورزش در تحقق اهداف اجتماعی تعلیم و تربیت نقش مهمی ایفا می نماید، بدیهی است معلمان ورزش طلایه دار این فرایند خواهد بود.
یکی از زمینه­های تشخیص در نظام های آموزشی تجزیه و تحلیل وضعیت کارکنان آموزشی است و پرسش هایی که در این زمینه مطرح می­شود این است که: آیا معلمان واجد شرایط این پست هستند؟ آیا دارای صلاحیت­های (شناختی، حرفه­ای، عاطفی) می­باشند؟
باید صلاحیت های معلمان در این موارد روشن گردد و اگر این مهارت ها و صلاحیت ها را کسب نکرده­اند آن‌ها را آموزش داد وگرنه همان طور که ذکر شد باعث عواقب جبران ناپذیری می­شود.
میرسپاسی (۱۳۸۳) می­گوید: «ارزیابی شایستگی کارکنان دارای محاسن زیادی ازجمله موارد زیر می­باشد: * تشخیص کمبودها و برآورد احتیاجات آموزشی* به‌وجود آمدن مبنای منطقی و عادلانه برای تشخیص میزان شایستگی ایجاد مبنا و معیارصحیح برای برنامه ریزی* ایجاد یک نظام ترفیعی معقول و مبتنی بر شایستگی* به‌وجود آوردن امکان تعیین اعتبار و دقت آزمون آزمون های استخدامی* ایجاد یک نظام تشویق و تنبیه منطقی و علاقه­مند کردن کارکنان ساعی و …».
بحث و نتیجه گیری
یکی از شروط لازم برای تحقق هدف های نظام تعلیم و تربیت، دخالت دادن معلمان در شناخت مشکلات فرآیند یاددهی-یادگیری است و این در صورتی واقعیت می­یابد که آن‌ها در شناخت مشکلات و ارائه طریق فعال شوند و در جهت رفع موانع به‌طور آگاهانه قدم بردارند.
«چنان‌چه معلمی با مسائل و امور مربوط به کار و حرفه و حق زندگی خود برخوردی اصولی و علمی داشته باشد و پژوهش را برای حل مشکلات کلاس درس خود موثر و کارساز بدانند و علاقه­مند به ارتقای سطح دانش و کلاس خود باشد می­توان از آن استفاده کرد» (متین، ۱۳۸۵).
همان گونه که ذکر گردید معلمین از مهم ترین عوامل تاثیرگذار در اجرای برنامه­های آموزشی هستند. شناخت دانش و آگاهی آن‌ها در بعد مهارت های آموزشی، انسانی، ادراکی، شخصیتی، علمی بایستی در اولویت قرار گیرد. ضرورت بررسی صلاحیت های معلمی که منظور از صلاحیت های معلمی، مجموعه شناخت ها، گرایش ها و مهارت هایی است که معلم با کسب آن‌ها می­تواند در جریان تعلیم و تربیت به پرورش جسمی، عقلی، عاطفی، اجتماعی و معنوی فراگیران کمک کند» (ملکی،۱۳۷۶).
اگر فردی در جریان تربیت معلمی خود شناخت های لازم را بدست آورد و نسبت به امر تدریس و یادگیری در او نگرش های مثبت فراهم نشود، معلمی او ناقص است و نمی­تواند به یادگیری مؤثر کمک کند. برای تقویت صلاحیت های معلمی لازم است صلاحیت های مورد انتظار توسط برنامه­ریزان به خوبی تدوین شوند و مبنای طراحی نظام تربیت معلم قرار گیرند. هدف های برنامه­های درسی تربیت معلم، محل ورود صلاحیت های معلمی به نظام تربیتی است. هدف ها براساس صلاحیت ها تعیین می­شوند و برنامه­های درسی نیز براساس هدف ها تعیین و سازماندهی می­شوند.
رابطه بین صلاحیت و اهداف و محتوا، رابطه­ای دو طرفه است. از نظر برنامه­ریزی و طراحی، مسیر کار از صلاحیت به طرف محتوا و سپس سطوح پایین­تر فرآیند برنامه­ریزی است؛ یعنی نخست صلاحیت ها تعیین می­شوند و اهداف براساس صلاحیت ها تدوین می­گردند و سپس محتوا براساس اهداف انتخاب و سازماندهی می­شود. بنابراین در مرحله طراحی، «صلاحیت» مبنای تصمیم­گیری است: لکن در مقام تحقق، حرکت از محتوا به طرف صلاحیت است؛ یعنی محتوای انتخاب شده تدریس می­شود و هدف های آموزشی تحقق می‌یابند و از مجموعه اهداف، صلاحیت ها و قابلیت های لازم در فراگیران به وجود می­آید (ملکی، ۱۳۷۶).
منابع
– متین،نعمت اله.(۱۳۸۵).” معلم پژوهنده،راهی برای تقویت علمی معلمان”.پژوهشنامه آموزشی،شماره۲۴
– محلوجی زاده مهابادی، محمدحسین.(۱۳۸۰). پایان نامه ” بررسی معیارهای شایستگی معلمان از نظر مدیران و معلمان دوره ابتدایی شهرستان کاشان ” دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان
– مشایخ،فریده.(۱۳۷۸).”برنامهریزی درسی”.تهران:انتشارات مدرسه.
– ملکی،حسن.(۱۳۷۶).”صلاحیتهای حرفه ای معلم”،تهران،انتشارات مدرسه.
– میر سپاسی،ناصر.(۱۳۸۳)،”مدیریت منابع انسانی وروابط کار”.تهران:انتشارات امیر کبیر.