میزگرد تخصصی
ارزیابی پژوهش موردی پروژه آموزش جهانی توسط یونیسف در ایران بین سال‌های ۲۰۰۰-۲۰۰۳ میلادی
با حضور:
دکتر مهدی مهدوی نیا
دکتر علیرپا کیامنش
دکتر افشین پارسی
دکتر رضوان حکیم زاده
مورخ ۳۰/۸/۸۶
جلسه با خیر مقدم دبیر کمیسیون آموزش آغاز و ضمن اعلام برنامه نشست اذر ماه انجمن مطالعات برنامه درسی ایران با عنوان "جایگاه هنر در نظام اموزش و پرورش: نقد گذشته و چشم انداز آینده " از اعضای میزگرد جهت آغاز نشست دعوت به عمل آمد ابتدا دکتر مهدوی نیا به ارائه توضیحاتی درباره زمینه های موثر درپی ریزی برنامه آموزش جهانی و همکاری یونیسف در ایران پرداختند. در ادامه ضمن معرفی مدل چهار وجهی برنامه آموزش جهانی به تشریح بیان مسئله، مبانی نظری، سوالها و روش پژوهش شان اقدام نمودند. ایشان نتایج مثبت حاصل از اجرای برنامه آموزش جهانی در ایران را شامل : ایجاد همکاری و همفکری در دانش آموزان کلاس، تقویت روحیه پرسش گری، آگاهی دانش آموزان از حقوق خویش، افزایش شوق یادگیری و برقراری ارتباط خوب بین دانش آموزان، والدین و معلمان عنوان نمودند.نیز مواردی از جمله زمانبر بودن، مشکل بودن اجرای آن از نظر معلمان، مقاومت مسئولان سازمان، عدم هماهنگی برنامه آموزش جهانی با نظام عقیدتی ما و اجرای نامناسب برنامه به عنوان نتایج نا مطلوب برنامه برشمردند.
سپس دکتر کیامنش به عنوان مدیر میزگرد به همراهی دیگر اعضای میزگرد به تشریح و بسط مطالب دکتر مهدوی پرداختند.
در آخر، جلسه با پرسش و پاسخ حضار ادامه و پایان یافت.